การแปลง แรงคิน เป็น ฟาเรนไฮต์

แปลง Rankine เป็น Fahrenheit

การแปลง Rankine เป็น Fahrenheit เป็นกระบวนการที่เรียบง่ายที่เกี่ยวข้องกับสูตรคณิตศาสตร์ที่ง่ายดาย Rankine เป็นหน่วยของอุณหภูมิในเกณฑ์อุณหภูมิสัมบูรณ์ในขณะที่ Fahrenheit เป็นหน่วยที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในสหรัฐอเมริกาเพื่อวัดอุณหภูมิ ในการแปลง Rankine เป็น Fahrenheit คุณสามารถใช้สูตร: Fahrenheit = Rankine - 459.67.

สเกล Rankine คล้ายกับสเกล Fahrenheit เนื่องจากทั้งสองมีขนาดขององศาเท่ากัน อย่างไรก็ตามจุดศูนย์บนสเกล Rankine คือศูนย์อุณหภูมิสมบูรณ์ ซึ่งเป็นอุณหภูมิที่ต่ำที่สุดที่เป็นไปได้ ในทวีปเป็นตรงข้าม จุดศูนย์บนสเกล Fahrenheit ถูกกำหนดให้เป็นอุณหภูมิที่ที่สารผสมเฉพาะของน้ำแข็ง น้ำ และเกลือละลาย

เพื่อแปลงอุณหภูมิจากองศาแรงคีนเป็นฟาเรนไฮต์ คุณเพียงแค่ลบ 459.67 จากอุณหภูมิที่กำหนดในหน่วยองศาแรงคีน การปรับนี้คำนึงถึงความแตกต่างในจุดศูนย์ระหว่างสองมาตราส่วน ค่าที่ได้จะเป็นอุณหภูมิเทียบเท่าในหน่วยฟาเรนไฮต์ การแปลงนี้มักใช้ในสาขาวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมที่ต้องการการวัดอุณหภูมิแบบสัมบูรณ์ แต่ฟาเรนไฮต์เป็นหน่วยที่ชอบใช้ในการรายงานอุณหภูมิในชีวิตประจำวันในสหรัฐอเมริกา

เกี่ยวกับ Rankine

Rankine เป็นหน่วยการวัดอุณหภูมิที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในวิศวกรรมและเทอร์โมไดนามิกส์ มันถูกตั้งชื่อตามวิศวกรและนักฟิสิกส์ชาวสก็อต William John Macquorn Rankine ผู้ทำส่วนใหญ่ในการพัฒนาด้านเทอร์โมไดนามิกส์ในศตวรรษที่ 19 มาตราส่วน Rankine เป็นมาตราส่วนอุณหภูมิสมบูรณ์ที่คล้ายกับมาตราส่วนเคลวิน แต่มีจุดศูนย์ที่แตกต่างกัน

มาตราฐานแรงก์กีนเป็นมาตราฐานที่ใช้สำหรับสเกลฟาเรนไฮต์ โดยจุดศูนย์ที่ถูกกำหนดไว้ที่อุณหภูมิสุดยอด (absolute zero) (-459.67°F) นั่นหมายความว่ามาตราฐานแรงก์กีนมีขนาดของหน่วยองศาเท่ากับมาตราฐานฟาเรนไฮต์ แต่เริ่มต้นที่จุดที่แตกต่างกัน ในการแปลงค่าระหว่างแรงก์กีนและเซลเซียส จะต้องแปลงจากเซลเซียสเป็นเคลวินโดยการบวก 273.15 และจากนั้นแปลงจากเคลวินเป็นแรงก์กีนโดยการคูณด้วย 1.8 สูตรสำหรับการแปลงค่านี้คือ: แรงก์กีน = (เซลเซียส + 273.15) × 1.8

ในขณะที่เกณฑ์แรงก์กีนไม่ได้ใช้ในชีวิตประจำวันอย่างแพร่หลาย แต่มีการใช้งานอย่างแพร่หลายในวิศวกรรมและเทอร์โมไดนามิกส์ โดยเฉพาะในสหรัฐอเมริกา มันถูกใช้บ่อยครั้งในการคำนวณที่เกี่ยวกับความแตกต่างของอุณหภูมิ เช่นในการศึกษาเรื่องการถ่ายเทความร้อนและระบบพลังงาน การเข้าใจเกณฑ์แรงก์กีนและการแปลงเป็นเซลเซียสเป็นสิ่งสำคัญสำหรับวิศวกรและนักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานในสาขาเหล่านี้ เนื่องจากมันช่วยให้สามารถวัดและคำนวณอุณหภูมิได้อย่างแม่นยำและสอดคล้องกัน

เกี่ยวกับเกณฑ์ฟาเรนไฮต์

มาตราฐานฟาเรนไฮต์เป็นระบบการวัดอุณหภูมิที่ถูกพัฒนาขึ้นโดยนักฟิสิกส์ชาวโปแลนด์-เยอรมันชื่อดาเนียล กาเบรียล ฟาเรนไฮต์ในศตวรรษที่ 18 มันใช้กันอย่างหลักในสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ อีกไม่กี่ประเทศ และใช้น้อยกว่ามาตราฐานเซลเซียส (หรือเซนติเกรด) ในบริบททางวิทยาศาสตร์และระดับนานาชาติ

มาตราฐานขององศาฟาเรนไฮต์ (Fahrenheit) จะใช้จุดแข็งและจุดเดือดของน้ำเป็นตัวอ้างอิง โดยที่ 32 องศาฟาเรนไฮต์ (°F) แทนจุดแข็งและ 212 องศาฟาเรนไฮต์ (°F) แทนจุดเดือดในสภาวะอากาศปกติ มาตราฐานนี้จะแบ่งช่วงระหว่างจุดเหล่านี้เป็นส่วนที่เท่ากัน 180 ส่วน หรือองศา มาตราฐานองศาฟาเรนไฮต์ (Fahrenheit) มีความเป็นที่รู้จักด้วยการแบ่งช่วงองศาเป็นส่วนเล็กกว่ามาตราฐานองศาเซลเซียส (Celsius) ซึ่งสามารถให้การวัดอุณหภูมิที่แม่นยำมากขึ้นในการใช้งานบางกรณีได้

ในขณะที่สเกลฟาเรนไฮต์ยังใช้กันอย่างแพร่หลายในสหรัฐอเมริกาสำหรับการวัดอุณหภูมิในชีวิตประจำวัน แต่ควรทราบว่าส่วนใหญ่ของโลกใช้สเกลเซลเซียส การเข้าใจทั้งสองสเกลอุณหภูมิเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการสื่อสารระหว่างประเทศและการร่วมมือทางวิทยาศาสตร์